زمینهای پلکانی واقع بر شیب، ضمن محدودیت‌هایی که برای طراحی و ساخت بناهای مختلف ایجاد میکنند، فرصتی نیز جهت بازاندیشی درباره چگونگی ارتباط بین زمین و بنا فراهم می آورند.
برای استفاده ی حداکثری از پتانسیل های زمین، در عوض تجمیع توده های فضایی در موقعیتی فشرده بر روی اولین قطعه زمین کنار جاده، و اختصاص سایر قطعات پله ای به محوطه و فضاها سبز صرف، هر فضای عملکردی را بر اساس سلسله مراتبی معین در قالب توده ای مجزا بر روی ترازهای مختلف زمین جانمایی کردیم تا ارتباطی بی واسطه تر با فضای باز موجود برقرار کنند.
هر پله از زمین به کمک فضای ساخته شده ی همجوارش، هویتی مستقل تر و نقشی فعال تر کسب کرد. باغچه و پارکینگ مجاور نشیمن، محوطه ی کنار آشپزخانه، حیاط اتاق خواب و فضای باز جنب استخر از جمله این فضاهای هویت یافته هستند.
جهت جبران عرصه های اشغال شده توسط ابنیه، تراسهایی پلکانی بر روی بام هر یک از توده های فضایی مجزا در نظر گرفته شده تا امکان تجربیات مختلف حسی و ادراکی برای کاربر در سراسر زمین و ترازهای مختلف فراهم باشد.
ارتباط عمودی بین طبقات داخلی و خارجی نیز برای پیوستگی و یکپارچگی ویلا در یک امتداد و در دو تراز ارتفاعی در نظر گرفته شده است.
